Gramsci’nin muazzam değeri, analizlerinin stratejik kavşağı ve merkezi düğümü olarak birliği alması, teori ve praksisi kaynaştırmasıdır ki bu ikisinin birbirinden ayrılması Gramsci’nin tamamen karşı olduğu bir durumdur. Gramsci kendine teoriyi nasıl tarihe dönüştürebileceğini soran bir adamdır; eylem peşinde koşan, gerçek militan bir devrimci olan herkes, ister istemez felsefe ve tarihin birleşiminin nasıl bir etkisi olacağına dair problemle karşı karşıya kalır.